Ali Kinik - Olmadi
Söz verdim kendime, unutmak için
Bambaşka bir hayat kurdum olmadı
O sessiz vedanın, o garip göçün
Sebebini hayra yordum, olmadı
Dedim olsun, bu da dünya halları
Tanrı, ayrılıkla sınar kulları
Ellerinle diktiğin o gülleri
Kendi ellerimle kırdım, olmadı
Niye ömrüm geri dönmez eskiye?
Niye bu delilik, bu boşluk niye?
Meydan uslandırır yiğidi diye
Beladan belaya girdim, olmadı
Akşam onbirde yatmayı denedim
Sazımı kırıp atmayı denedim
Köprüde balık tutmayı denedim
Başıma ne işler sardım, olmadı
Sanki ensemde bir zehirli bıçak
Bir maziden böyle kaçılır ancak
Ne varsa hediyen, tesbih, oyuncak
Çöpe attım, yaktım, kırdım, olmadı
Ayşe’deki resmine hiç bakmadım
O kokulu mumlardan da yakmadım
Gözlerini düşlerime sokmadım
Herşeyinden uzak durdum, olmadı
Bir boşlukta günümü gün eyledim
Seni bir maziye sürgün eyledim
Üç sene kendime yalan söyledim
İşi gamsızlığa vurdum, olmadı
Gördüm, insan ölür, susuz, ekmeksiz
Ama gördüm, insan yaşar, yüreksiz
Dedim, herşey yalan, herşey gereksiz
Namluya bir kurşun sürdüm, olmadı...
ALİ KINIK